Het leven is geen spelletje meer

Zondag 24 april: Bij dit blog past geen portretfoto, maar een foto van de locatie waar Marie-Françoise en ik vandaag waren na de eerste ruiming van het huis aan de Laan van Borgele 26 met het oog op onze verhuizing.

Meer dan twee koffers met spelletjes hadden we geselecteerd voor de vele gezinnen, die een stukje verderop in de straat vertoeven. Het leek ons mooi die spelletjes daar achter te laten. Pijnlijk om te zien dat een lief jongetje al begerig keek naar ons aanbod, maar dat een beveiligingsbeambte onze schaakcomputer, toren van Babylon, kwartet en andere spelen achter slot en grendel opborg.
 
De bijna 200 bewoners in de voormalige fabriek van Auping aan de Laan van Borgele krijgen dagelijks een eetbon en de mogelijkheid een spel te lenen. Marie-Françoise en ik werden daar heel stil van. Wrang om te constateren dat je anderen een (klein) plezier doet, maar dat dit weer herinneringen oproept aan de oorlog die onze ouders hebben meegemaakt. Alles is op rantsoen. Dat willen we toch eigenlijk niet meer meemaken???
 
Daarom geen foto van een vluchteling of beveiligingsambtenaar. Mag trouwens niet eens, maar een foto van de ingang van het Asielzoekerscentrum, waar ruim honderd alleenstaande mannen en tientallen gezinnen vertoeven.